De Picanto

Vandaag is het de laatste dag dat wij de auto hebben gehuurt. We gaan dus nog een stukje rijden over het eiland. Ondertussen begint Ron zich wel te ergeren aan alles onderweg. De grote kuilen en hobbels, waardoor wij hotsend en klotsend over de weg rijden. Het rijden zonder wat voor regel dan ook op de weg en het geduldige rijden van de inwoners, wat zo tegen de natuur van Ron in is. Ook is hij klaar met de Picanto en hij geeft onze Nik ineens gelijk dat een Picanto geen veilig auto is. Nu is Ron ook een beetje groot voor het autootje. Dat is een feit.

Op de route van vandaag belandde wij op een off road weg. Ik begin al te mopperen, want ik voel mij op deze weg niet veilig. Maar Ron zou Ron niet zijn als hij mijn gemopper negeert en de auto door laat hoppen door de kuilen en gaten die n de weg zitten.

Het rondslingerend afval over het eiland is al een troosteloze blik, maar wat wij op deze weg tegenkomen aan afval is echt schrikken. Banken, stoelen, matrassen, verfblikken, sloopauto's en ga maar door. Alles ligt hier midden in de natuur. Als je op Curaçao op een minder toeristische plek komt, schrik je hoe er wordt omgegaan met dit mooie eiland. 

Na de aanblik op het afval onderweg mopper ik nog harder en draait Ron toch onze dinkietoy maar om. Hij stuurt de auto weer hoppent en butseend terug naar de verharde weg.

Eenmaal weer op de weg rijden we naar de grote Supermarkt en kopen we water voor de komende dagen en wat te snoepen voor onze vliegreis naar huis.

Daarna rijdt Ron de auto terug naar het verhuurbedrijf en als we terug zijn bij ons hotel duiken we het zwembad in.

Vanavond lopen we naar Jan Thielbeach en eten we bij een restaurant aan zee.

We gaan onze laatste dagen in van onze vakantie. Morgen pikken we nog een dagje op het strand mee en kunnen we ons weer in gaan checken voor de terugreis naar huis.