Willemstad

Na een stranddag op Playa Port Marie, rijden we richting het hotel om een duik onder de douch te gaan nemen.

Echter moeten onderweg opzoek naar een drogist voor een Lenzenhouder, want ik ben een afsluit dopje kwijtgeraakt. Overal in onze kamer heb ik gekeken, maar het dopje is door onbekende reden nergens te vinden.

Bij de drogist hebben ze geen lenzenhouder en ze adviseren ons naar de Apotheek te gaan. Bij de eerste Apotheek verkopen ze geen lenzenhouder. Bij de tweede Apotheek gelukkig wel. 

Als wij in de auto stappen begint Ron te grinniken. "Zo", zegt hij, "ik kan het nu wel zeggen, ik heb het dopje weggegooid, want ik dacht dat het een dopje van een waterfles was. Maar toen ik je hoorde mopperen en je aan mij  vroeg of ik jou blauwe dopje had gezien, dacht ik, ik hou maar even  mijn mond, want anders gaat ze weer mopperen." Ik schiet in de lach. "Je bent een lekkere, je laat mij drie keer de kamer op zijn kop zetten om dat dopje te zoeken." "Haha en toen gaf je schoonmaker de schuld, dus dacht ik: mooi, opgelost." Ik schud mijn hoofd. Maar gelukkig is het nu opgelost en heb ik een nieuwe lenzenhouder.

We rijden verder voor de douch en stappen na het opfrissen weer in auto en rijden opweg naar Willemstad. We bekijken Willemstad met zijn kleurige lampjes die de gebouwen verlichten. Met rustige pas lopen we over de verlichte pondjesbrug naar restaurant De Gouveneur de Rouvile. Want iedereen zegt dat je daar, als je op Curaçao bent, een keer gegeten moet worden. Het is een mooi restaurant met een prachtige binnentuin. Vanuit het restaurant kijk je uit over de Annabaai. 

Bij het lezen van de menukaart worden we verrast door de geschiedenis van het gebouw en de naam van het Restaurant. De Gouveneur de Rouvile is namelijk vernoemd naar de gouverneur die in 1870 op Curaçao aangesteld was. De man is in 1812 geboren in Middelharnis en ook jaren Burgemeester van Brielle geweest. We vonden het een paar dagen geleden al vreemd om zover weg van huis een standbeeld te zien van koningin Wilhelmina, maar om zover van huis de naam van de gemeente te lezen waar je jarenlang gewoond hebt ( voelt nog steeds zo hoor, dat we in gemeente Brielle wonen, maar sinds 1 januari wonen we nu eenmaal in Voorne aan Zee). Als we teruglopen naar de auto komen we langs de Sommelsdijkstraat en schieten we allebei in lach. Want hoe ver weg je ook bent, het voelt op zo'n moment net Nederland.

Na ons ingelezen te hebben in de geschiedenis van het gebouw, krijgen we het eten. En het is niet teveel gezegd dat iedereen vindt dat je in dit restaurant moet eten als je op Curaçao bent, want het eten was heerlijk. 

Na het eten rijden we naar ons hotel en halen we weer een dag af van onze vakantie.