Playa Port Marie

Vandaag gaan we weer een nieuw strand ontdekken. De strandtas zit vol met drinken, pringels, zonnebrand en een boek. De snorkelmaskers zitten in een andere tas. Ik stel netjes de route in op de navigatie van mijn telefoon. 

Ron zegt nog dat het niet ver weg is en snapt niet waar ik hem helemaal heen stuur. Op een gegeven moment zitten wij in de krogten van Willemstad en weet Ron het zeker dat ik iets fout heb gedaan met de invoer van de route. Ik mopper dat ik gewoon Santa Maria heb ingevoerd. Ron zucht eens diep: "Mier, het is Playa Port Marie." Hij rolt nog eens met zijn ogen om zijn frustratie te verduidelijken. "O, dan heb ik het er toch niet goed ingezet." En ik begin het adres opnieuw in te voeren. "Het is maar goed dat ik nooit met jou ga railey rijden, want we zouden nooit winnen." Verzucht Ron terwijl hij de auto de weg weer opstuurt.

We rijden richting Westpunt en komen op een gegeven moment op een weg waar je niet harder kunt rijden dan 10 km per. De Picanto hots en bots over de weg heen. 

We rijden langs een prachtige kerk, die ik natuurlijk even op de foto wil hebben. Ron stopt de auto want hij kent zijn vrouw met haar eeuwige foto's van kerken. 

Nadat we de kerk achter ons hebben gelaten rijden we een poort door wat ooit de ingang was van oude plantage is geweest. De weg wordt hier iets beter en eindigt bij een parkeerplaats aan een prachtig wit strand. De zee is uitnodigend  blauw. We settelen ons op twee strandstoelen en lopen even later het verkoelende zeewater in. 

Even later snorkelen we tussen scholen met mooie vissen. Alle kleuren heb je hier. Witte, met gele streepjes, blauwe, zwart witjes. Op de rotsen is koraal zichtbaar. Een waterslang kronkelt onder de rotsen door. Genieten is het. Zelfs als je een beetje bang bent van vissen.

Na de verfrissende duik, gaan we genieten van het levende blauwe schilderij vanuit onze stoel. We bevinden ons in gezelschap van gele en blauwe vogels. Een leguaan loopt even later rustig langs onze stoeltjes heen. Deze houd ik in de gaten, want ook deze dieren vind ik niet zo leuk.

Na een paar uur gaan we terug naar het hotel. Rustig aan rijden we een file in, want ook Curaçao kent files. 

Na een uur zijn we bij ons hotel en kunnen we het zand van ons afspoelen onder de douch. 

Weer een dag hebben we kunnen genieten van een prachtig wit strand en de mooie blauwe zee van Curaçao.